UTANMAK
tesir etmez saydıkların,
kimse dinlemez seni kıllarından vazgeçmezsen
bir bardak şarabın döküldüğünü düşün
israf,
kafan karışır masallarla
çamaşır suyuyla yıkasan daha temiz olmaz
seramik taşlardan münezzeh vaaz ettiklerin
ferah,
bakıyorsun binaların güzelliğine
boyasına badanasına yakıştırdığın renkler arasında
beyazın yanına siyah koyuyorsun olmuyor, daha da
siyah,
başkalaşır kireçleşen yüzler ne sözler verdiğinde
resmi biraz büyük tutarsan insan kulak kesilir
savunmasız yavruların kıyamet senaryolarına nasıl
kandığına,
bakışların ansızın birbirine dokunduğunu düşün
sakin sokaklardan yürüyen insana bulaştığını
gelir beni bulur, seni bulur, herkesi de, dünyayı da
… ancak
banliyöler sallanır
banliyöler kafalanır
insan utanır yaşadığına…