Bu dünya bu yaşantı bütün dinler, hepsi ama hepsi
görmek içindi, seksenleri doksanları
Bundan sonra ne yapacak, ne yapacak çocuklarımız?
Onlar; görmeyenler, bilmeyenler, yaşamayanlar
mutluluk nedir bilmeyecekler
Daha önceden de olmuştur kısa ama etkili mutluluklar
düşünmeyi bilen, saygıyı bilip sevgiyi yerine koyan
insanlardan oluşan bir topluluk, bir zaman…
Ama artık anladık ki, bitti. Gerçekten kıyamet geldi.
Ne müzik kaldı, ne aşk, ne de saygı
Biz bilenler yanıyor, ağlıyoruz bütün iyi insanların
ve iyiliklerin ölümüne
Aşkın ve şarabın
gündüzün ve gecenin
mehtabın ve yakamozların birlikteliği bitti
Bitirildi
Kim mi bitirdi?
Sen kim olduğunu sanıyorsun?
Oy verdin ya onlardan biri belki de.
Şu parayla aşk yaşayan, gece gündüz yatanlar var ya
Aha, işte onlar!
Şaşırdın mı, şaşırır mısın?
Ve kime anlatırsın bunları?
AVM’de gezene mi,
Youtube fenomeni salağa mı,
Instagram blogerı embesile mi
Sabah-akşam, işe git-gel kafası çalışmayanı mı?
Kime ne?
Yediler, içtiler ve sonunda hayatımızın içine ettiler
birileri…
O birileri ki, arlanmaz-şaşırmaz-korkmaz
Neden? Neden?
Tanrı’nın cehennemi artık yakmıyor mu?
Önceden daha çok yakıyordu da şimdi daha mı az yakıyor?
Biz hayata saygı duymak için hangi kodu referans alacağız?
ulan ibneler,
pardon
kusura bakmayın
kendini bilmezler
İşte bu dünya-bu yaşantı, bitti-bitirildi.
Ve üzülmek de yetmiyor sonrası için.
Ama savaşmak lazım, kiminle mi?
Kafasını kuma gömenle
alçak olan sümüklü pesimistle
kendini üç kuruşa satan şeytanla
bir kuruşun hesabını yapan dangalakla
bütün güzel işlerin kalıbını bozanla
faizciyle
tefeciyle
siyasetçiyle
kodamanla
vicdansız
münafıkla
cahil
cühelayla
embesil
angutla
belki de herkesle
herkesle
herkesle.