MARCELLE DELPASTE- DENİZİN ÜSTÜNDEKİ AĞAÇ – Karaköy Mono

İşte öyleyse. Çıplak adam kumun üstünde ahtapotlarla eğleniyordu.

Akşam vakti bir ağacın kırmızı meyvesi gibi sislerin içine iniyordu güneş, denizin içine düşüyor.

Ve deniz hayvanları suyun derinliklerine dalıyor.

Ve kara hayvanları koyuluyor yürümeye. Güçlü nefesleri çayırların altında şarkı söylüyor ve buğulanıyor.

Yalnız kalan adam eğiliyor. Denizle kara arasında kalıyor sanki. İki ayağı karaya bağlanmış, denize bakıyor.

Güneş mi bu? Yoksa öbür kıyıda bir portakal gibi parlayan güzel, kırmızı bir meyve mi? Kim salladı ağacı? Denizin üstünde yuvarlanan bir meyve, bir meyve karaya düşen… Adam eline alıyor onu. Sanki bir portakal. Dudaklarını aralayıp dişlerine taşıyor. Tükürüyor sonra. Adam acı bir salyayı tükürüyor. Meyve zıplıyor denizin üstünde.

Denizin üstünde yuvarlanıyor. Siyah tohumu filizlendi bile, sıçrıyor denizin üstünde. Fışkıran kökleri görünüyor. Gövdesi atıyor kendini ve dallarla kaplı işte. Yaprakları açılıyor, kırmızı meyveler asılı. Denizin ortasında kocaman boy veriyor ağaç.

Bakıyor adam. Uzakta denizden bir uğultu geliyor, bir karartı… Kırmızı buharlar yükseliyor denizden. Aşağıdaki kayalıklardan bir kan çığlığı…

Bakıyor adam. Soğuk bir hava esintisi kırbaç gibi vuruyor; geri çekiliyor o. Bir ağız parmaklarından yakalıyor. Önce sola, sonra sağa atıyor kendini. Dağlara doğru koşuyor. Böğürtlenler ısırıyor onu, taşlar kesiyor. Nefes nefese kalıyor, kesiliyor soluğunu. Geri dönüyor.

Ağaç denizin ortasında salınıyor, meyveleriyle burcu burcu kokan bir ağaç gibi.

 

Fransızca Aslından Çeviren: Canan Domurcaklı